Obecny sport bardzo kontrastuje z obrazem sportowego wyczynu z poprzednich czasów. Wielu sportowców odkryło, że istotne może być nie tylko trenowanie ciała, ale także psychiki, a co za tym idzie, ogromne uznanie zdobywa psychologia sportu. Czy faktycznie jej wdrożenie do przygotowania sportowca oznacza znakomite efekty? Czym się trudni psychologia sportu? Psychologia sportu to sztuka nazywająca i określająca okoliczności i wewnętrzne zależności, jakie występują w świecie sportu, ale nie daje to pełnego wyjaśnienia. Psychologia sportu jest odpowiedzialna za to, by dzięki ćwiczeniu psychiki ulepszyć osiągi wyczynowca i zmienić na lepsze funkcjonowanie człowieka uprawiającej sport. W sporcie praktykuje się jej zastosowanie nie tylko wtedy, gdy trzeba przepracować przegraną. Pracując ze sportowcem, powinno się zaplanować to uprzednio, zanim pojawią się klapy, by go na to nastawić.
Co można osiągnąć, słuchając psychologa sportowego?
Zaniedbywanie siły wewnętrznej u zawodnika może być niekorzystne dla rozwoju jego kariery. Jeżeli okazuje słabą sferę myśli i odczuć, najpewniej jego sukcesy także ulegną pomniejszeniu. Wraz z aktywnością fizjologiczną i treningami, poprawiającymi możliwości mięśni, muszą odbywać się treningi poprawiające moc wewnętrzną. Zwykle daje mu to ogromny ładunek wiary we własne umiejętności i możliwość zwycięstwa. Jeżeli przyjdzie słabszy okres lub większa kontuzja, to właśnie silna psychika pozwoli mu na cierpliwy i długotrwały powrót na najwyższy poziom. Za sprawą psychologii sportu w jego życiu ukształtuje się również odpowiednia hierarchia celów. Czy trening mentalny może być ważniejszy od siłowni? Czy rację mają ci, którzy utrzymują, że sportowiec potrafi wyprzedzić przeciwników wyłącznie dzięki żelaznej woli osiągnięcia sukcesu? Psychologia sportu mówi wyraźne „nie”! Na nic nie przyda się wysiłek psychologów sportowych, jeśli zainteresowany w tym samym czasie odpuści ćwiczenie wytrzymałości czy siły. Obowiązkowe jest znalezienie harmonii między ćwiczeniem mięśni a treningiem psychiki.